Otoemisja akustyczna (OAE) to obiektywne, nieinwazyjne badanie słuchu, umożliwiające ocenę funkcjonowania komórek zewnętrznych ślimaka. Analiza otoemisji pozwala na szybkie wykrycie uszkodzeń słuchu u noworodków, dzieci i dorosłych, nawet we wczesnym stadium ich rozwoju [1][2][3].

Czym jest otoemisja akustyczna?

Otoemisja akustyczna polega na rejestracji bardzo cichych fal dźwiękowych, które generują prawidłowo działające komórki zewnętrzne ślimaka w odpowiedzi na bodziec akustyczny. Zjawisko to zostało odkryte w 1978 roku przez Davida Kempa [2][3]. W zdrowym uchu ślimak wytwarza emisje dźwiękowe możliwe do uchwycenia specjalnym mikrofonem umieszczonym w przewodzie słuchowym zewnętrznym [1][4].

OAE jest wykorzystywana przesiewowo u noworodków w Polsce od 2002 roku i pozwala wcześnie wykryć niedosłuch pochodzenia ślimakowego [3]. Badanie przydatne jest również w diagnostyce szumów usznych, głuchoty czynnościowej i monitorowaniu stanu ślimaka [3].

Przebieg badania otoemisji akustycznej

Badanie wykonywane jest w specjalnym, dźwiękoszczelnym pomieszczeniu. Do ucha badanego wprowadza się sondę, w której znajduje się głośnik generujący bodźce dźwiękowe oraz mikrofon rejestrujący emisje powrotną z ucha [2][4].

U noworodków najkorzystniej jest przeprowadzić test podczas naturalnego snu, co zapewnia spokój i zwiększa wiarygodność pomiaru oraz skraca jego czas [2]. Badanie jest bezbolesne, nie wymaga współpracy pacjenta i trwa zaledwie kilka minut [1][2]. Sonda rejestruje bardzo ciche odpowiedzi ślimaka, które świadczą o funkcji komórek zewnętrznych [1][3].

  Jak badanie otoemisji sprawdza się jako narzędzie przesiewowe w diagnostyce laryngologicznej?

Znaczenie i zastosowania badania

Otoemisja akustyczna jest podstawowym narzędziem przesiewowym w wykrywaniu wczesnych uszkodzeń słuchu u noworodków już w 2. dobie życia [3]. Badanie znajduje zastosowanie wszędzie tam, gdzie nie jest możliwe uzyskanie współpracy ze strony osoby badanej oraz w monitorowaniu osób dorosłych narażonych na hałas oraz działanie leków ototoksycznych [1][3].

Za pomocą rejestracji fal otoemisji można wykryć subkliniczne uszkodzenia ślimaka, często zanim pojawią się odczuwalne objawy ze strony słuchu [1][3]. OAE służy także jako narzędzie pomocnicze w diagnostyce szumów usznych i głuchoty czynnościowej [3].

Czynniki wpływające na przebieg i interpretację badania

Kluczowym warunkiem prawidłowej interpretacji wyniku otoemisji jest prawidłowa drożność i upowietrzenie ucha środkowego [4]. Obecność wysięku, niedrożności lub inne zaburzenia w obrębie błony bębenkowej mogą blokować emisje i dawać fałszywie negatywne wyniki [4].

Oceniając rezultat badania, należy zawsze wziąć pod uwagę stan ucha środkowego, gdyż wynik OAE odzwierciedla wyłącznie funkcję ślimaka wtedy, gdy przewodzenie dźwięku przez ucho środkowe nie jest zaburzone [4].

Podsumowanie

Badanie otoemisji akustycznej jest obecnie standardem w ocenie słuchu noworodków, a także ważnym narzędziem w diagnostyce i monitorowaniu zaburzeń ślimaka u dzieci i dorosłych [1][3]. Pozwala wcześnie wykryć deficyty słuchu i wdrożyć odpowiednią terapię. Jest szybkie, nieinwazyjne, bezpieczne i nie wymaga aktywnej współpracy ze strony badanej osoby [1][2][3][4].

Źródła:

  • [1] https://fonmed.pl/otoemisja-akustyczna-dla-dzieci/
  • [2] https://www.fono-medica.gniezno.pl/otoemisja-akustyczna.html
  • [3] https://www.cmpromed.pl/otoemisja-akustyczna/
  • [4] https://fonetika.pl/badania-sluchu/otoemisja-akustyczna-2/