Zapalenie nagłośni jaki antybiotyk stosuje się w leczeniu?

Zapalenie nagłośni to nagły, zagrażający życiu stan wymagający natychmiastowego wdrożenia odpowiedniego leczenia szpitalnego, w tym antybiotykoterapii dożylnej. Najskuteczniej w leczeniu zapalenia nagłośni stosuje się cefalosporyny III generacji – najczęściej ceftriakson – podawane dożylnie, rozpoczynając terapię przed uzyskaniem wyników posiewów bakteryjnych. Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia zależą od szybkiego rozpoznania i sprawnej koordynacji działań zespołu medycznego [1][3][5][6].

Charakterystyka zapalenia nagłośni

Zapalenie nagłośni jest ostrą infekcją bakteryjną nagłośni i przyległych struktur krtani, która prowadzi do szybko postępującej obrzękowej niedrożności dróg oddechowych. Choroba w znaczącej większości przypadków wywoływana jest przez Haemophilus influenzae typu b (Hib), jednak obecnie występuje ona rzadko dzięki efektywnym programom szczepień przeciw Hib. Niemniej, zagrożenie jest realne w populacji nieszczepionej lub z zaburzoną odpornością. Objawy obejmują bardzo szybki początek, gorączkę, nasilony ból gardła, trudności w przełykaniu, ślinotok i duszność, co powinno skutkować niezwłoczną interwencją medyczną [1][3][5].

Kluczowe zasady leczenia zapalenia nagłośni

Leczenie zapalenia nagłośni jest pilne i wymaga bezwzględnej hospitalizacji. Najważniejsze jest utrzymanie drożności dróg oddechowych, co często wymaga intubacji dotchawiczej lub, rzadziej, tracheotomii czy konikotomii. Równocześnie, zaraz po postawieniu rozpoznania, rozpoczyna się dożylną antybiotykoterapię. Terapia antybiotykiem zwykle rozpoczynana jest empirycznie, zgodnie z najczęstszymi czynnikami etiologicznymi [1][3][5][6].

Jaki antybiotyk stosuje się w leczeniu zapalenia nagłośni?

Najlepszym wyborem w leczeniu zapalenia nagłośni są cefalosporyny III generacji – przede wszystkim ceftriakson podawany dożylnie. Antybiotyk ten charakteryzuje się szerokim spektrum działania oraz wysoką skutecznością wobec Haemophilus influenzae typu b. Leczenie jest rozpoczynane natychmiast przy podejrzeniu choroby, jeszcze przed uzyskaniem wyników badań mikrobiologicznych. Po uzyskaniu wyników posiewów i określeniu wrażliwości bakterii, antybiotykoterapia może zostać zmodyfikowana tak, by była celowana [3][5][6].

W określonych sytuacjach klinicznych, szczególnie przy podejrzeniu wywołania choroby przez inne bakterie, schemat leczenia można dostosować. Niemniej, w praktyce to właśnie cefalosporyny III generacji stanowią standard leczenia. Dzięki ich zastosowaniu możliwe jest szybkie opanowanie infekcji i obniżenie ryzyka powikłań [6].

Przebieg leczenia antybiotykiem oraz czas hospitalizacji

Podstawą terapii jest dożylne podawanie antybiotyku pod ścisłą kontrolą parametrów życiowych pacjenta. Czas trwania intubacji średnio wynosi 2–3 dni i jest zależny od odpowiedzi organizmu na leczenie oraz ustąpienia objawów obrzęku nagłośni. W sytuacji, gdy utrzymanie drożności dróg oddechowych wymaga tracheostomii, okres ten wydłuża się do około 10 dni. Po ustąpieniu objawów i zakończonej antybiotykoterapii pacjent pozostaje pod obserwacją lekarską w warunkach szpitalnych, ponieważ istnieje wysokie ryzyko gwałtownego pogorszenia stanu zdrowia [5].

Znaczenie szybkiej diagnostyki i leczenia

Wczesne rozpoznanie oraz natychmiastowe wdrożenie antybiotykoterapii i zabezpieczenie drożności dróg oddechowych zapewniają bardzo dobre rokowanie – śmiertelność w tej grupie pacjentów wynosi około 1%. Niestety nawet krótkie opóźnienie we wdrożeniu tych procedur radykalnie podwyższa ryzyko zgonu (30–50%) z powodu całkowitego zamknięcia dróg oddechowych. Z tego względu właściwe postępowanie obejmuje szybką diagnostykę, konsultacje specjalistyczne i stałą obserwację pacjenta w warunkach szpitalnych [3][5].

Profilaktyka i obecne trendy epidemiologiczne

Wprowadzenie powszechnych szczepień przeciw Haemophilus influenzae typu b przyniosło bardzo znaczący spadek liczby przypadków zapalenia nagłośni. Choroba obecnie występuje najczęściej u osób niezaszczepionych lub z zaburzeniami odporności. Profilaktyka w postaci szczepień pozostaje najbardziej skutecznym sposobem zapobiegania zachorowaniu [3][5].

Podsumowanie – właściwy wybór antybiotyku w zapaleniu nagłośni

Podsumowując, antybiotyk pierwszego wyboru w leczeniu zapalenia nagłośni to cefalosporyna III generacji, z preferencją dla ceftriaksonu, podawanego dożylnie. Decyzja o wyborze antybiotyku powinna być podejmowana natychmiastowo po rozpoznaniu choroby i nie wolno jej opóźniać do czasu otrzymania wyników posiewów. Antybiotykoterapia zawsze jest wdrażana w warunkach szpitalnych, pod ścisłą opieką interdyscyplinarnego zespołu lekarskiego i często równolegle z procedurami zabezpieczenia drożności dróg oddechowych [1][3][5][6].

Źródła:

• [1] https://www.tantumverde.pl/blog/diagnostyka-i-postepowanie-w-przypadku-zapalenia-naglosni/
• [3] https://www.mp.pl/pytania/pediatria/chapter/B25.QA.4.11.1.
• [5] https://www.mp.pl/pacjent/pediatria/choroby/laryngologia/142284,zapalenie-naglosni
• [6] https://leki.pl/na/zapalenie-naglosni/leczenie/leczenie-565-1/